Wat krom is

Wat commercieel krom is... krijg je dat privacy recht?

Graag hoor ik je mening. Ik ben verwikkeld in een speurtocht naar de finesses van Identity & Access Management. Dat is een feest! Maar roept soms vragen op. Zoals dit bijvoorbeeld: Hoe ver moeten we gaan met geven en nemen tussen de vier sleutel factoren gebruiksgemak, efficiency, privacy en security. Ze beïnvloeden elkaar. Bijvoorbeeld hoge veiligheid verlaagt vaak heden ten dage nog het gebruiksgemak. Maar efficiency en privacy bijvoorbeeld. zijn dat wel vergelijkbare grootheden? Roept u maar.

Verzekeringen geven korting

Maarten Wegdam brengt nuance in vermeend ongenuanceerde benadering van verzekeringen die aan vergaande profiling (mbv Internet of Things) willen gaan doen. Goed stuk, vind ik.

Graag wil ik toch wat kanttekeningen plaatsen bij het stuk van Wegdam. Hij schrijft "Het gaat primair om gebruikersacceptatie, niet om wetgeving. Iets wat juridisch mag maar mensen creepy vinden gaat mislukken! Gebruikersacceptatie vereist transparantie, echte consent en een win-win waarbij ook de consument een duidelijk voordeel ziet." Opmerking 1: Alles is te koop. Ik vrees dat met het bewerken van de mens met marketing technieken gebruikersacceptatie gekocht gaat worden in weerwil van consent en win-win.

'Alles te koop' is te cynisch?

Voorbeeld uit een ander segment, de makelaardij, waarbij in gebruikersacceptatie wordt geïnvesteerd. Waarbij wat krom is, recht wordt gemaakt op een omgekeerd Uri-Geller-achtige wijze:

Jaar na jaar, elke dinsdag op één of meer Nederlandse TV zenders demonstreren entertainment programma's hoe men een huis koopt. Na zo'n vasthoudend bombardement (wel stug blijven kijken, hè ), geloof je het meest idiote scenario uiteindelijk zelf ook. Dat gaat zo:

Er worden je drie huizen voor gelegd, je kiest er één, laat de quizmaster een biedprijs roepen die bij je past, en hij/zij gaat voor je onderhandelen met de andere partij en dan kom je qua prijs op het midden uit. Champagne!!... Zo koopt men dus een huis; de belangrijkste aankoop in een mensenleven!

Een dergelijke truc kan de Verzekeringswereld ook wel bedenken. De lobbyisten en reclamemensen lopen al warm om bij te vallen.

Gebruikersacceptatie is een rekbaar, kneedbaar en koopbaar begrip, zeker als je een lange adem hebt. En dat hebben verzekeraars met commerciële belangen. Je zou cynisch kunnen constateren dat onder mom van efficiency verbetering prijsdifferentiatie en bewijslast omkering wordt bereikt.

Meekijken geoorloofd?

Want wie garandeert ons dat zij de gegevens niet gebruiken buiten het doel van de verzameling om?! Voorbeeld: iemand lijdt schade en wendt zich tot de verzekeraar. Als hij een claim indient, wordt hij dan vervolgens om de oren geslagen met de "feiten" die bekend zijn. Vinden we dat dan geoorloofd of niet fair en niet netjes. Mijn vermoeden: Straks vinden we dergelijke praktijken ook best. Nog 10 jaar op ons laten inwerken en we zijn als was in de handen van marketeers en politici.

Maarten Wegdam is wat goed geloviger dan ik als hij over de meekijkende verzekeraar schrijft: "En er zullen mensen zijn die dit niet willen, en die moeten de reële optie houden te weigeren. Goed gebruik van privacy-enhancing technologies en privacy-by-design, zodat de privacy sensitiviteit gereduceerd wordt." Verzekeraars zijn veelal bedrijven met een winstoogmerk. Ze zullen er alles aan doen om beide laatste genoemde zaken te ontmoedigen. De vraag is: willen we een wereld waarin we het normaal gaan vinden dat een verzekeraar mee kijkt met - en gegevens verzamelt over veel dingen die je doet? Zo niet, dan moeten we nu "ingrijpen" (whatever that may be), straks zit je op een glijdende schaal.